Sokak deyip geçmeyin, sokakların da ruhu vardır, canı vardır, dili vardır. Görebilenler için o taş ve beton yığınlarının ardına gizlenmiş anılar, terk edilmişlikler, yaşanmışlıklar, özlemler vardır.
Sokaklar vardır, soğuk ve karanlık, bir o kadar da izbe...Ne zaman geçmek zorunda kalsanız sizi ürkütür, korkutur. Acele adımlarla bir an önce geçmek, geride bırakmak istersiniz ama hep peşinizden gelen gölge gibi sizi izler, kurtulamazsınız...
Sokaklar vardır, cıvıl cıvıl, rengarenk, yaşam dolu. Ne zaman geçseniz çocuk sesleri yankılanır kulaklarınızda...Kimi çift kale maç yapar bağırış çağırış...Kimi saklambaç oynar kuytu köşelerde, bahçelerde... Hiç bitsin istemezsiniz oyunları...Oturup izlemek sessizce keşke mümkün olabilse...
Sokaklar vardır, mis gibi yemek kokar her geçişinizde...Pencerelerden sokağa buram buram yaşam kokusu yayılır. Hele zeytinyağında kavrulan soğanın kokusu, anne sofrasını anımsatır sizlere... Kapatıp gözlerinizi, evinizde hayal edersiniz kendinizi ılık bir Mayıs günü...
Sokaklar vardır, terk edilmiş, bomboş, ıssız ve bir o kadar anlamsız...Bazen neden buralardan geçtiğinizi siz de bilmezsiniz. Yalnızlık doludur her köşesi, terk edilmişlerin diyarı, yalnızların son durağı...
Sokaklar vardır, anılarla dolu, sanki tüm geçmişinizi gizler. Bazen çocukluğunuzu yaşarsınız, bazen ilk gençliğinizin ilk heyecanlarını... Çocukluğunuzda top oynarken düşüp dizlerinizi kanattığınız gelir önce aklınıza, sonra da kanayan yüreğiniz...
Sokaklar vardır, hiç unutulmaz. Çocukluk aşkınızla ilk karşılaştığınız, ilk göz göze geldiğiniz, el ele tutuştuğunuz hatta ilk öpüştüğünüz kuytu köşeler...Bin yıl geçse unutulmaz, tadı kalmıştır hala dudaklarınızda...
Sokaklar vardır, ölümü anımsatan. Ne zaman geçseniz, en yakınınızı son yolculuğuna uğurladığınız yer olarak kalmıştır hafızanızda, başka hiçbir şey görmez, düşünmezsiniz. Orası ölüm kokar sizin için ve içinizde hep derin bir acı, ince bir sızı...
Dedim ya sokakların da bir canı vardır, ruhu vardır. Bazen tüm yaşanmışlıklar canlanır karşı kaldırımda. Siyah beyaz eski bir film gibi tüm hayatınız akar gider tozlu yollarda...
Ve sokaklar yaşamın sonsuzluğunda uzanıp giderken, geride kalan hep biz oluruz, yetişmek için çabalarken zamana...
İlhan İLMENÖZ
